Bezoek aan Hunedoara maakt diepe indruk

Het bezoek aan Hunedoara heeft diepe indruk gemaakt op ds. Herma Kamphuis en ds. Meindert Burema. Zij waren daar van 24 t/m 28 september 2015 te gast bij de Reformatuskerk, onze partnergemeente. Eén van de hoogtepunten was de kerkdienst ’s zondagsmorgens en het koffiedrinken met de gemeenteleden daarna. In de kerkdienst die geleid werd door ds. János Zsargó, hadden zij ook een aandeel (begroeting, Bijbellezing, dankwoord en zegen). Ook zijn de scholen voor kinderen met een beperking in Hunedoara en Lupeni bezocht. In de stad Lupeni was er tevens een openhartig gesprek met het predikantenechtpaar Levente en Tunde Kovacs – Szabadi van de Reformatuskerk over de noden aldaar. Herma en Meindert werden vergezeld door Rien van Steden en Herman Verveld, resp. voorzitter en penningmeester van de Stichting Roemenië Hunedoara.

DIENSTREIS NAAR HUNEDORA….

Onze eerste kennismaking met Roemenie
Hadden we de auto genomen dan hadden we vanuit Alphen ruim 1800 kilometer moeten overbruggen. En dan te bedenken dat Rien, Eliane en Rob vorig jaar deze reis zo hebben ondernomen om een busje bij de school in Hunedoara af te leveren. Met Lufthansa ging het meer comfortabel en zeker sneller. Twee keer een vlucht van 1.5 uur en een lang oponthoud in München. Alle tijd om bij te praten dus met Rien en Dieneke van Steden en Herman en Riny Verveld. Genoemde heren zijn respectievelijk voorzitter en penningmeester van de Alphense Stichting Roemenië Hunedoara. Wij mochten dit bezoek als gasten meemaken en dat bood ons de kans om in levende lijve te ervaren waarover we al zoveel hebben gehoord. Collega Janos stond ons op te wachten bij het vliegveld en er volgde nog een rit van drie uur naar Hunedoara. Een collega met een pittige rijstijl. Aan het einde van de middag reden we de stad binnen. De aanblik deed ons denken aan steden in de voormalige DDR, kort na de Wende. Het onderhoud van de woonhuizen aan de buitenkant heeft niet de hoogste prioriteit. We werden door de predikant en zijn vrouw hartelijk ontvangen en kregen vervolgens een heerlijk diner voorgeschoteld.

Een druk programma
We verbleven in het `gemeentehuis` van de kerkelijke gemeenschap. Beter bekend als het Terra-huis. Een mooi pand, op loopafstand van hun kerkgebouw. Op de benedenverdieping zijn ruimtes waar vergaderingen en ontmoetingen plaats kunnen vinden. En waar met regelmaat gekookt wordt voor gemeenteleden die het niet breed hebben. We bewonderden de prachtige keuken. Vorig jaar geschonken dankzij een actie van het Alphens Mannenkoor en een gift van de 125-jarige Maranathakerk. Op de bovenverdieping zijn een aantal slaapkamers, sanitair en een zithoek en daarvan hebben we dankbaar gebruik gemaakt. Heel wat mensen ontmoet dus en steeds weer overschakelen van Duits naar Engels en bij tijden gebarentaal. Maar dat lukte. Een bijzondere ervaring. De meeste maaltijden mochten we gebruiken bij onze collega en zijn echtgenote. Altijd met zorg bereid en getuigend van een grote gastvrijheid!

Sterke banden

De banden met onze parterngemeente in Hunedoara bestaan inmiddels 23 jaar en in die lange periode is er veel goeds gerealiseerd. Het `gemeentehuis` ziet er prima uit en dat geldt ook voor het kerkgebouw. Op de begraafplaats is het mortuarium met zorg opgeknapt en de `gemeentebus`maakt het mogelijk heel wat oudere gemeenteleden uit hun isolement te halen. Zo zou er nog het nodige te noemen zijn. Mooie resultaten van een gedegen samenwerking. Maar het belangrijkste zal de diaconale hulp blijken (en blijven) te zijn. Veel gemeenteleden leven immers onder het bestaansminimum. Vanuit onze gemeenschap hier zijn er velen die een gemeentelid in Hundeoara sponsoren met een jaarlijkse bijdrage. Daarmee worden driemaal per jaar voedselpakketten aangeschaft. Dat geeft betrokkenen even wat lucht en ruimte en dat wordt zeer gewaardeerd! Na afloop van de zondagse eredienst mochten we vele gemeenteleden ontmoeten en toen bleek hoe sterk de contacten over en weer zijn!

De school

Al langere tijd zijn er ook contacten met een school voor kinderen met een beperking. We hebben deze school in Hunedoara bezocht als ook de dependance in Lupeni, zo`n 80 kilometer verder op. Dat werden bijzondere ontmoetingen. Directie en leerkrachten zetten zich voor meer dan 100% in voor deze kinderen. Maar het is voor hen vaak roeien tegen de klippen op. De overheid heeft weinig geld te besteden en de directie moet steeds op zoek naar nieuwe fondsen. Bijzonder dat de stichting ook daar aan kan en wil bijdragen. De kinderen krijgen er op schooldagen tussen de middag een warme maaltijd en voor velen van hen is dat de enige maaltijd op een dag. Hoe triest wil je het hebben. Het vervoer van de kinderen geeft ook vele zorgen. Het openbaar vervoer is amper een optie en dus moeten er schoolbusjes komen. Ook daarin heeft de stichting een aandeel geleverd, maar er zijn ook de nodige andere hulpvragen.

De gemeenten in Lupeni en Petrila

Deze gemeenten liggen zo`n 80 kilometer van Hunedoara en maken deel uit van dezelfde regio c.q. classis. Maar ze kennen een geheel eigen problematiek. Van oorsprong een mijnbouwgebied, maar alle mijnen zijn inmiddels of worden gesloten. Veel werkloosheid dus en veel jongeren trekken weg naar het buitenland. Dat zet ook deze kerkelijke gemeenten onder spanning. In een openhartig gesprek met het predikantenechtpaar Levente enTunde Kovacs Szabadi hebben we heel wat dingen tegen het licht gehouden. Ook daar hebben ze dringend behoefte aan diaconale ondersteuning. Het werkterrein wordt uitgebreid dus.

Hoe nu verder?
Genoeg aandachtspunten dus voor de Stichting Roemenië Hunedoara. Maar je kunt niet alles ter hand nemen omdat de financiële polsstok ook een keer haar einde bereikt. Er zullen dus keuzes moeten worden gemaakt. Wij wensen het bestuur daarbij veel wijsheid toe. We zijn zelf onder de indruk geraakt van de integere wijze waarop ze er mee bezig zijn. Er blijft geen geld aan de strijkstok hangen en de geldstromen worden keer op keer helder verantwoord. Goed om nog te vermelden dat de stichting de ANBI-status heeft.

Klik hier voor meer foto's.

ds. Herma Kamphuis en ds. Meindert Burema
oktober 2015

Bezoek aan Hunedoara maakt diepe indruk Bezoek aan Hunedoara maakt diepe indruk Het bezoek aan Hunedoara heeft diepe indruk gemaakt op ds. Herma Kamphuis en ds. Meindert Burema. Zij waren daar van 24 t/m 28 september 2015 te gast bij de Reformatuskerk, onze partnergemeente. Eén van de hoogtepunten was de kerkdienst ’s zondagsmorgens en het koffiedrinken met de gemeenteleden daarna. In de kerkdienst die geleid werd door ds. János Zsargó, hadden zij ook een aandeel (begroeting, Bijbellezing, dankwoord en zegen). Ook zijn de scholen voor kinderen met een beperking in Hunedoara en Lupeni bezocht. In de stad Lupeni was er tevens een openhartig gesprek met het predikantenechtpaar Levente en Tunde Kovacs – Szabadi van de Reformatuskerk over de noden aldaar. Herma en Meindert werden vergezeld door Rien van Steden en Herman Verveld, resp. voorzitter en penningmeester van de Stichting Roemenië Hunedoara. DIENSTREIS NAAR HUNEDORA…. Onze eerste kennismaking met Roemenie Hadden we de auto genomen dan hadden we vanuit Alphen ruim 1800 kilometer moeten overbruggen. En dan te bedenken dat Rien, Eliane en Rob vorig jaar deze reis zo hebben ondernomen om een busje bij de school in Hunedoara af te leveren. Met Lufthansa ging het meer comfortabel en zeker sneller. Twee keer een vlucht van 1.5 uur en een lang oponthoud in München. Alle tijd om bij te praten dus met Rien en Dieneke van Steden en Herman en Riny Verveld. Genoemde heren zijn respectievelijk voorzitter en penningmeester van de Alphense Stichting Roemenië Hunedoara. Wij mochten dit bezoek als gasten meemaken en dat bood ons de kans om in levende lijve te ervaren waarover we al zoveel hebben gehoord. Collega Janos stond ons op te wachten bij het vliegveld en er volgde nog een rit van drie uur naar Hunedoara. Een collega met een pittige rijstijl. Aan het einde van de middag reden we de stad binnen. De aanblik deed ons denken aan steden in de voormalige DDR, kort na de Wende. Het onderhoud van de woonhuizen aan de buitenkant heeft niet de hoogste prioriteit. We werden door de predikant en zijn vrouw hartelijk ontvangen en kregen vervolgens een heerlijk diner voorgeschoteld. Een druk programma We verbleven in het `gemeentehuis` van de kerkelijke gemeenschap. Beter bekend als het Terra-huis. Een mooi pand, op loopafstand van hun kerkgebouw. Op de benedenverdieping zijn ruimtes waar vergaderingen en ontmoetingen plaats kunnen vinden. En waar met regelmaat gekookt wordt voor gemeenteleden die het niet breed hebben. We bewonderden de prachtige keuken. Vorig jaar geschonken dankzij een actie van het Alphens Mannenkoor en een gift van de 125-jarige Maranathakerk. Op de bovenverdieping zijn een aantal slaapkamers, sanitair en een zithoek en daarvan hebben we dankbaar gebruik gemaakt. Heel wat mensen ontmoet dus en steeds weer overschakelen van Duits naar Engels en bij tijden gebarentaal. Maar dat lukte. Een bijzondere ervaring. De meeste maaltijden mochten we gebruiken bij onze collega en zijn echtgenote. Altijd met zorg bereid en getuigend van een grote gastvrijheid! Sterke banden De banden met onze parterngemeente in Hunedoara bestaan inmiddels 23 jaar en in die lange periode is er veel goeds gerealiseerd. Het `gemeentehuis` ziet er prima uit en dat geldt ook voor het kerkgebouw. Op de begraafplaats is het mortuarium met zorg opgeknapt en de `gemeentebus`maakt het mogelijk heel wat oudere gemeenteleden uit hun isolement te halen. Zo zou er nog het nodige te noemen zijn. Mooie resultaten van een gedegen samenwerking. Maar het belangrijkste zal de diaconale hulp blijken (en blijven) te zijn. Veel gemeenteleden leven immers onder het bestaansminimum. Vanuit onze gemeenschap hier zijn er velen die een gemeentelid in Hundeoara sponsoren met een jaarlijkse bijdrage. Daarmee worden driemaal per jaar voedselpakketten aangeschaft. Dat geeft betrokkenen even wat lucht en ruimte en dat wordt zeer gewaardeerd! Na afloop van de zondagse eredienst mochten we vele gemeenteleden ontmoeten en toen bleek hoe sterk de contacten over en weer zijn! De school Al langere tijd zijn er ook contacten met een school voor kinderen met een beperking. We hebben deze school in Hunedoara bezocht als ook de dependance in Lupeni, zo`n 80 kilometer verder op. Dat werden bijzondere ontmoetingen. Directie en leerkrachten zetten zich voor meer dan 100% in voor deze kinderen. Maar het is voor hen vaak roeien tegen de klippen op. De overheid heeft weinig geld te besteden en de directie moet steeds op zoek naar nieuwe fondsen. Bijzonder dat de stichting ook daar aan kan en wil bijdragen. De kinderen krijgen er op schooldagen tussen de middag een warme maaltijd en voor velen van hen is dat de enige maaltijd op een dag. Hoe triest wil je het hebben. Het vervoer van de kinderen geeft ook vele zorgen. Het openbaar vervoer is amper een optie en dus moeten er schoolbusjes komen. Ook daarin heeft de stichting een aandeel geleverd, maar er zijn ook de nodige andere hulpvragen. De gemeenten in Lupeni en Petrila Deze gemeenten liggen zo`n 80 kilometer van Hunedoara en maken deel uit van dezelfde regio c.q. classis. Maar ze kennen een geheel eigen problematiek. Van oorsprong een mijnbouwgebied, maar alle mijnen zijn inmiddels of worden gesloten. Veel werkloosheid dus en veel jongeren trekken weg naar het buitenland. Dat zet ook deze kerkelijke gemeenten onder spanning. In een openhartig gesprek met het predikantenechtpaar Levente enTunde Kovacs Szabadi hebben we heel wat dingen tegen het licht gehouden. Ook daar hebben ze dringend behoefte aan diaconale ondersteuning. Het werkterrein wordt uitgebreid dus. Hoe nu verder? Genoeg aandachtspunten dus voor de Stichting Roemenië Hunedoara. Maar je kunt niet alles ter hand nemen omdat de financiële polsstok ook een keer haar einde bereikt. Er zullen dus keuzes moeten worden gemaakt. Wij wensen het bestuur daarbij veel wijsheid toe. We zijn zelf onder de indruk geraakt van de integere wijze waarop ze er mee bezig zijn. Er blijft geen geld aan de strijkstok hangen en de geldstromen worden keer op keer helder verantwoord. Goed om nog te vermelden dat de stichting de ANBI-status heeft. Klik hier voor meer foto's. ds. Herma Kamphuis en ds. Meindert Burema oktober 2015
terug

KERSTBRODENACTIE 2024